الفما | شعری از رضا براهنی   اعتراف چون شیشه‌ای شکسته پراکنده از آسمان آبی سوزنده بر روی ریگ‌های بیابان‌ها از من شکسته‌تر کسی آیا هست؟ پرویزَنان آبی و ناب ستارگان آیا مرا به یاد نمی‌آرن... بیشتر بخوانید

الفما | شعری از روناز کمالی   تاع فرموده که می‌چرخد روی لا ملافه‌ای می‌فسرد بر که کشیده را می‌افتد زیر بازتابشش در مسیر نیلوفر روی سیمان روبرو که ایجاز به تعلیق می‌جهد بازتابشش باز تابش... بیشتر بخوانید

الفما | شعری از رضا براهنی در حسرت آن چشم های یاس افشان بر صورتم می سوزم کی تکرار می کنی؟ میپرسم می پرسم کی تکرار می کنی؟ می سوزم بر روی لب هایت وقتی که اندامت ، چون سایه بان به روی سرم می م... بیشتر بخوانید

الفما | شعر چاپ نشده ای از رویا تفتی   محکم باش! مثل سرو چندین هزارساله‌ی اَبَرکوه در اقلیم داغ مثل قانونِ بقا در دایره‌المعارف علوم مثل گلِ سنگ سنگ و آفتاب آفتاب و سنگ مثال هر آنچه خود... بیشتر بخوانید

الفما | شعری از یدالله رویایی     لبریخته‌ها ۱۳۴ کلمه‌ای از تو امانتِ گوشتم وقتی که در مسیر عصب‌ها می‌گردد و خوابِ مار آشفته می‌کند در دام‌های جذبه، چشم‌های مار دنبال کلاف‌های پیچی... بیشتر بخوانید

الفما | شعری از فرزانه قوامی   “از تهران تا منهتن”     متاسفم! نمی توانم برایت بجنگم دنیا در لباس شب بلند خود،جذاب تر از همیشه می رقصد علی رغم تعالیم اخلاقی بستن پ... بیشتر بخوانید