شعر | علی باباچاهی   رفتم که بروم ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﻪ ﮐﺸﯿﺪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﻮ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻤﺎﻡِ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺜﻠﺜﯽ ﭼﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﮔﺮ ﺁﻣﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﺭﻭﯼ ﺯﺍﻧﻮﻫﺎﯼ ﻫﻨﺪﺳﯽ ﺍﻡ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﭼﺎﺩﺭﺵ ﺷﮑﺎﻑ ﺑﺮ... بیشتر بخوانید

شعر | احمدرضا احمدی من از عکس انسان تیرباران شده شنیدم که آنقدر وقت نیست تا گل را دلداری دهم. در یک ثانیه برای خورشید لباس دوختم در یک ثانیه آسمان آبی را به روی تخت خواباندم. فرصت نبود تا در... بیشتر بخوانید

شعر | علیرضا بهنام مثل خطوط خیس خیابان روزنامه را که بلعید از دروازه گذشتیم و خیابان شکل انفجار – این جاده جایی نمی‌رود آقا لطفن خاک بپاشید لطفن انفجار و روزنامه روی لب‌ها و تراشیده شد... بیشتر بخوانید

شعری از محمدعلی سپانلو با شاخه ی گل یخ از مرز این زمستان خواهم گذشت جایی کنار آتش گمنامی آن وام کهنه را به تو پس می دهم تا همسفر شوی با عابران شیفته ی گم شدن شاید حقیقتی یافتی همرنگ آسمان دی... بیشتر بخوانید

شعری از رضا براهنی دف دف را بزن! بزن! كه دفیدن به زیر ماه در این نیمه شب، شب دفماهها فریاد فاتحانه ی ارواحِ هایهای و هلهله در تندری ست كه میآید آری، بِدف! تلالوِ فریاد در حوادث شیرین، دفیدنی... بیشتر بخوانید