بردند | شعری از رضا براهنی   در را از جایش کندند، بلند کردند در را به روى گارى انداختند، بردند حالا فضاى خالى در، چون دهان سگى، تشنه و تنها در زیر آفتاب له له زنان است اتاقها را بردن با... بیشتر بخوانید

نیامد | با صدای رضا براهنی     شتاب کردم که آفتاب بیاید نیامد دویدم از پیِ دیوانه‌ای که گیسوانِ بلوطش را به سِحرِ گرمِ مرمرِ لُمبرهایش می ریخت که آفتاب بیاید نیامد به روی کاغذ و دی... بیشتر بخوانید

یداله رویائی | “من از دوستت دارم” با صدای شاعر بیشتر بخوانید

شعر | احمدرضا احمدی من از عکس انسان تیرباران شده شنیدم که آنقدر وقت نیست تا گل را دلداری دهم. در یک ثانیه برای خورشید لباس دوختم در یک ثانیه آسمان آبی را به روی تخت خواباندم. فرصت نبود تا در... بیشتر بخوانید

شعری از محمدعلی سپانلو با شاخه ی گل یخ از مرز این زمستان خواهم گذشت جایی کنار آتش گمنامی آن وام کهنه را به تو پس می دهم تا همسفر شوی با عابران شیفته ی گم شدن شاید حقیقتی یافتی همرنگ آسمان دی... بیشتر بخوانید

شعری از رضا براهنی دف دف را بزن! بزن! كه دفیدن به زیر ماه در این نیمه شب، شب دفماهها فریاد فاتحانه ی ارواحِ هایهای و هلهله در تندری ست كه میآید آری، بِدف! تلالوِ فریاد در حوادث شیرین، دفیدنی... بیشتر بخوانید

شعری از رضا براهنی   «فتح باغ» حافظه يك انگشت انگشت يك حافظه هك نك انگشت روی جداری که باغی دارد باغی که آن ورش درخت بلندی دارد می‌لغزد هك نك و بعد حافظه می‌ماند بیرون انگشت مرس مى‌زند ب... بیشتر بخوانید