شعری از ﻣﺤﻤﺪ ﺁﺷﻮﺭ اين رودِ جاري از اﻳﻦﺟﺎ تصويرهاي زيادي دارد در خود ﻣﻲﺑﺮد به دريا بريزد! ﻣﻲروم با ﭼﺸﻢﻫﺎيم که ﻣﻲﺑﺮد! اين که از صداي آب ﻣﻲآيد حرفﻫﺎﻳﻲﺳﺖ که دارم و کلمه ﻧﻪ… درهم ﻣﻲﺷﻮد صدها... بیشتر بخوانید

شعری از رضا براهنی   «فتح باغ» حافظه يك انگشت انگشت يك حافظه هك نك انگشت روی جداری که باغی دارد باغی که آن ورش درخت بلندی دارد می‌لغزد هك نك و بعد حافظه می‌ماند بیرون انگشت مرس مى‌زند ب... بیشتر بخوانید

“زمین سپید می خواند” ری را عباسی         مادر که می شوی کلمه ها از عزیزم عزیزم بالا می روند عزیزترین ها شال وُ کلاه می کنند و الفبا روی تخته ی سیاه سفید می نو... بیشتر بخوانید

شعری از نرگس باقری به او که نگاه می کنی کجای آفرینشم؟ زنی در مردمک ها ابد و یک روز وقتی دست در کلماتی برده ای که استخوان های من است رها شده ام چون پوپکی که هرگز نامی از ساقه نشنیده است و پیش... بیشتر بخوانید

شعری از شاپور بنیاد در سوگ و یاد احمد میرعلایی نگاه کن دایره را که آسان پر می‌کشد از این کنج به آن کنج * – «جایی کوچک به من بده جایی کوچک فرمانروای کلام من فرمانروای کلام ای سپید جامه‌... بیشتر بخوانید

قطعه‌ای از برنت نوترون(چهار کوارتت- ت . س. الیوت) با صدای حامد سلیمان‌تبار تهیه شده در استودیو حلزون سیاه بیشتر بخوانید

شعری از احسام سلطانی   آن که نمی‌رود از یادم کسی‌ست که نمی‌رود از یادم. . طوری که وانمود می‌کند رنگ طوری که وانمود می‌کند گلوله طوری که وانمود می‌کند زخم طوری که وانمود می‌کند تب، یعنی... بیشتر بخوانید