شعری از نرگس باقری آبی کوچولو دید زرد کوچولو نیست. صفحه سفید شد، صفحه سیاه شد، صفحه سرخ شد -استاد! رنگ ها دلایل روان شناختی دارند ؟ -رنگ باید که نارنجی باشد کاکولوسکا و گونه های من گفتم من ح... بیشتر بخوانید

تن ِ زبان «این تن ِ من است، بخوریدش» ( مسیح) ا) انسان برهنه تنها نیست هیچ انسان عجیبی تنها نیست وقتی که قله‌هایش را پوست می‌گستراند و هواهای من از پوست صعودِ هوایند شکاف از قلّه می‌گیرند و م... بیشتر بخوانید

شعری از میثم متاجی   باد که می وزد دانه های سرگردان را روی صورتم لای چروک ها می کارد و این نم شمال این نم شور جوانه ها را به آمدن تشویق می کند.   دارم کم کم پیر می شوم چیزهایی از ش... بیشتر بخوانید

شعری از ﻣﺤﻤﺪ ﺁﺷﻮﺭ اين رودِ جاري از اﻳﻦﺟﺎ تصويرهاي زيادي دارد در خود ﻣﻲﺑﺮد به دريا بريزد! ﻣﻲروم با ﭼﺸﻢﻫﺎيم که ﻣﻲﺑﺮد! اين که از صداي آب ﻣﻲآيد حرفﻫﺎﻳﻲﺳﺖ که دارم و کلمه ﻧﻪ… درهم ﻣﻲﺷﻮد صدها... بیشتر بخوانید

شعری از رضا براهنی   «فتح باغ» حافظه يك انگشت انگشت يك حافظه هك نك انگشت روی جداری که باغی دارد باغی که آن ورش درخت بلندی دارد می‌لغزد هك نك و بعد حافظه می‌ماند بیرون انگشت مرس مى‌زند ب... بیشتر بخوانید

“زمین سپید می خواند” ری را عباسی         مادر که می شوی کلمه ها از عزیزم عزیزم بالا می روند عزیزترین ها شال وُ کلاه می کنند و الفبا روی تخته ی سیاه سفید می نو... بیشتر بخوانید

شعری از نرگس باقری به او که نگاه می کنی کجای آفرینشم؟ زنی در مردمک ها ابد و یک روز وقتی دست در کلماتی برده ای که استخوان های من است رها شده ام چون پوپکی که هرگز نامی از ساقه نشنیده است و پیش... بیشتر بخوانید