الفما | شعری از رضا براهنی با صدای شاعر رثای غزاله لا حالی که به نخجیر آیی از کشمیر شالی از دریا آیی با حالی که به آن گودی بی ما آیی و سیاه آیی خوابایی از مخفیدر حالی که ندانی که نمی‌دانی نه... بیشتر بخوانید

الفما | شعری از رضا براهنی   اعتراف چون شیشه‌ای شکسته پراکنده از آسمان آبی سوزنده بر روی ریگ‌های بیابان‌ها از من شکسته‌تر کسی آیا هست؟ پرویزَنان آبی و ناب ستارگان آیا مرا به یاد نمی‌آرن... بیشتر بخوانید

الفما | شعری از رضا براهنی در حسرت آن چشم های یاس افشان بر صورتم می سوزم کی تکرار می کنی؟ میپرسم می پرسم کی تکرار می کنی؟ می سوزم بر روی لب هایت وقتی که اندامت ، چون سایه بان به روی سرم می م... بیشتر بخوانید

آنچه نوشته ام | شعری از رضا براهنی     آنچه نوشته ام     نام تمامی پرنده‌هایی را که در خواب دیده‌ام برای تو در این‌جا نوشته‌‌ام نام تمامی آن‌هایی را که دوست داشته‌ام نام... بیشتر بخوانید

بردند | شعری از رضا براهنی   در را از جایش کندند، بلند کردند در را به روى گارى انداختند، بردند حالا فضاى خالى در، چون دهان سگى، تشنه و تنها در زیر آفتاب له له زنان است اتاقها را بردن با... بیشتر بخوانید

نیامد | با صدای رضا براهنی     شتاب کردم که آفتاب بیاید نیامد دویدم از پیِ دیوانه‌ای که گیسوانِ بلوطش را به سِحرِ گرمِ مرمرِ لُمبرهایش می ریخت که آفتاب بیاید نیامد به روی کاغذ و دی... بیشتر بخوانید

شعری از رضا براهنی دف دف را بزن! بزن! كه دفیدن به زیر ماه در این نیمه شب، شب دفماهها فریاد فاتحانه ی ارواحِ هایهای و هلهله در تندری ست كه میآید آری، بِدف! تلالوِ فریاد در حوادث شیرین، دفیدنی... بیشتر بخوانید

شعری از رضا براهنی   «فتح باغ» حافظه يك انگشت انگشت يك حافظه هك نك انگشت روی جداری که باغی دارد باغی که آن ورش درخت بلندی دارد می‌لغزد هك نك و بعد حافظه می‌ماند بیرون انگشت مرس مى‌زند ب... بیشتر بخوانید