آثار سروش دبیری گاه به درخت و ماهی و آب می‌پردازد و نسبت “زن ــ طبیعت” و خود را نظاره می‌کند. گاه به بازخوانی موقعیت “بودن” انسان در عصر حاضر از نزدیک “پنجره‌ها” و گاه با فراخوانی ریشه‌های “من”. اکنون دبیری در امتداد “مداوت” خود، به کشف سنگ‌ها رسیده است. سنگ‌هایی که یکی از مهمترین عناصر بازخوانی تاریخ و خویش است. سنگ و سنگ‌نگاره‌هایی که اکنون به مثابه خوانش مجدد مفهوم زندگی؛ عناصر تصویری خود را در آن سازماندهی می‌کند.سرو، برگ… و خطوطی که به مثابه نخستین تلاش “انسان” در ماندگاری دوباره جان تازه‌ای گرفته‌اند.سنگ‌های سروش دبیری رنگ دیگری دارند. صدای سازی از آن بر‌می‌خیزد و اندوه انسان از سنگ و قبر را به لایه‌ای دیگر از دیدن سوق می‌دهد. این سنگ‌ها چیز دیگری دارند. جان دارند . به صدای جان گوش دهیم. مهران سیدی
وقتی که این سنگ‌ها را می‌دیدم به ذرات تشکیل‌دهنده‌شان فکر می‌کردم و زمانی که بر این تَشَکَّل گذشته است. چه قانونی و بر اساس کدام جاذبه این همه ذرات رنگی را گرد هم به سختی فشرده است؟ من نمی‌دانم. نخوانده‌ام در موردشان، اما در نظرم باور دارم که این‌ها خاکستری نیستند و بی‌جان هم نیستند. من این سنگ‌ها را «جان» دار دیده‌ام. وقتی که این سنگ‌ها را می‌کشیدم تمام مواد رنگی‌ام را ذره‌ذره کنار یکدیگر مُتشکِّل می‌کردم. اینجا قانون را من مشخص می‌کردم و تنها نیروی جاذبه این بود که من مجذوب روی هم گذاشتن این همه دانه‌های رنگی بر روی یکدیگر شدم. این ذرات «جان ِ سنگ»های مرا تشکیل می‌دهند. سروش دبیری اسفند ماه 1394
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
Δ
تمامی حقوق برای نشریه الفما و استودیو خلاقیت و ارتباطات بصری ویرا (www.veeradesign.com) محفوظ است . هرگونه استفاده از محتوی سایت: متن ها، تصاویر، آثار هنری فقط با اجازه رسمی از الفما و صاحب اثر مقدور است.
