خوان پونک*(۴آوریل ۱۹۸۴-۲۸نوامبر۱۹۲۷) یکی از نقاشان اصلی در میان هنرمندان آوانگارد اسپانیایی در دوره ی بعد از جنگ بود. او در کاتالونیا متولد شد و از ۱۹۲۴ تا ۱۹۴۰ به مدرسه ی شبانه روزی سن آنتونیو رفت و در آنجا بود که تصمیم گرفت علاقه اش به نقاشی را دنبال کند. در سال ۱۹۴۶، پونک اولین نمایشگاه انفرادی اش را در سالا آرته د بیلبائو برگزار کرد. و از اینجا بود که آشنایی میان او و خوان بروسا، جِی.وی.فوش و آرنائو پوچ شکل گرفت و آنها با هم گروه آوانگارد Dau al set را به وجود آوردند. پونک بعدها به همراه بروسا، مودِست کویکسارت و آرنائو پوچ مجله ای را هم به نام Dau el set منتشر کرد. او در سراسر دوران طولانی کاری اش به اصول زیبایی شناسی گروه وفادار ماند و هرچند گروه در سرانجام در ۱۹۵۴ از هم پاشید، او ارائه ی کارهای هنری اش را تا سال ۱۹۸۰، یعنی چند سال پیش از مرگش ادامه داد. پونک همواره و در طول سال ها فعالانه با پیش آهنگ های هنر آوانگارد کاتالان مانند مودست کویسکارت و خوان میرو همکاری می کرد. و تأثیراتی از کار این دو در آثار او به خوبی مشهود است. او پس از اقامتی کوتاه در پاریس، به برزیل رفت، جایی که گروه L’Esplai را به وجود آورد و در سال های ۱۹۵۴ و ۱۹۵۶ در موزه ی هنرهای مدرن سائوپائولو نمایشگاه برگزار کرد. در سال ۱۹۶۴، او به کاتالونیا برگشت و در همان سال گالری Rene Metras در بارسلونا، یک نمایشگاه برای مرور آثار گذشته ی او ترتیب داد. و در سال ۱۹۷۸ موزه ی هنر مدرن پاریس، یک نمایشگاه مهم انفرادی به او اختصاص داد. کارهای پونک در موزه ها و مراکز هنری مهم مثل موزه ی ملی هنری Reina Sofia در مادرید، موزه ی بن در آلمان، موزه ی هنری Carrillo Gil در مکزیک، موزه ی ملی هنر رومانی در بخارست و…به نمایش گذاشته شدند. در سال ۲۰۱۷، مؤسسه ی کاتالونیایی La Pedrera در بارسلونا، نمایشگاه Diabolo را از کارهای او ترتیب داد که یک مجموعه ی جدید و تحلیلی از کارهای دهه ی چهل تا هشتاد او بود. خوان پونک در ۴ آوریل ۱۹۸۴، بر اثر حمله ی قلبی در خانه اش در Saint-Paul-de-vence در فرانسه درگذشت. و چهار روز بعد، برای خاکسپاری به La Roca del valles نزدیک بارسلونا، جایی که هم محل اقامتش و هم کارگاهش بود، برده شد. نوع کودکانگی ای که در نقاشی های پونک دیده می شود گه گاه به کارل آپل و اسجر جورن دو عضو گروه کبری و در مواردی به سای تومبلی، نقاش جلای وطن کرده ی آمریکایی و بعضا به برخی از کارهای خوان میرو شباهت دارد. جهانی پر از موجودات ریز و درشت گنگ و غریب، و نقاشی هایی که گاهی گویی بر روی تخته سیاه یا بر در و دیوار کشیده شده اند. پر از دلقک ها و گاوها و انسان های عجیب و سلف پرتره های نقاش. *Joan ponc
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
Δ
تمامی حقوق برای نشریه الفما و استودیو خلاقیت و ارتباطات بصری ویرا (www.veeradesign.com) محفوظ است . هرگونه استفاده از محتوی سایت: متن ها، تصاویر، آثار هنری فقط با اجازه رسمی از الفما و صاحب اثر مقدور است.