باید بنویسم | شعری از علی قنبری
باید بنویسم، نه بخاطر اینکه “یک جهت” را بردارم از سیاسی ترین خیال و مسلح کنم یک چشم فراگیر را. باید بنویسم، نه بخاطر اینکه “مرگ کوچکی” را از عصرانه ام خط بزنم و دعوت کنم یک خدا را برای توافق با جسم عجول. باید بنویسم، نه بخاطر اینکه توصیه کنم به ایدیولوژی، که توری پنجره را باز کند نه بخاطر جریان ایمان که جاری شود روی یک طول موج کوتاه نه برای اینکه غلط بگیرم از توضیح خیابان نه برای اطلاع از صحت و سقم شب پره در طرح ” لی لی”. باید بنویسم، نه بخاطر پوشش کاغذی روی انکار لامسه ام نه برای جراحتم که اجتناب می کند از من با هر نقاله ی ذهن. باید بنویسم، نه در راستای یک استعاره که به مادر ختم شود نه به جهت تثبیت یک سطح برای میتینگ و برای فرود عالی زخم نه بخاطر پاسخ باریک بینانه تری به دهان گشوده یک اضطراب. باید بنویسم فارغ از آزمون یک زبان فارغ از تصادف زایوی زیبا فارغ از “نزدیک بینی ام” که رژه میرود روی میز. باید بنویسم نه بخاطر مقوله ی رنج در کشوی پایین نه بخاطر تشویش که برود به یک گالری نه بخاطر عمه که پشت میکند به نخل و غروب. باید بنویسم نه بخاطر “لکنت خوبان” که رفته است در محاق نه بخاطر شدت تردید در آتلیه نه بخاطر گل روی یک ماه در مانیفست. باید بنویسم، نه بخاطر یک رویه ی عاطفی که چند جا تا خانه ی آینه منزل می کند. باید بنویسم سوای سطرهای راحت الحلقوم در یک بسته فرهنگی. باید بنویسم.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
Δ
تمامی حقوق برای نشریه الفما و استودیو خلاقیت و ارتباطات بصری ویرا (www.veeradesign.com) محفوظ است . هرگونه استفاده از محتوی سایت: متن ها، تصاویر، آثار هنری فقط با اجازه رسمی از الفما و صاحب اثر مقدور است.
