در تهران از حقوق بشر حرف می‌زنم در نیویورک از برج‌هایی که حقوق آسمان را مجروح کرده‌اند بالا می‌روم می‌ایستم خیره می‌شوم: اندوه پنهان نمی‌شود پاییز را وادار کرده که زود اتفاق بی‌افتد تا بار دیگر آلبوم عکس‌ها را باز کنیم و دوباره از هم بپرسیم آن راه باریک در انتهای آن عکس قدیمی به کجا می‌رفت؟ پاییز سرگذاشته روی‌شانه‌ام اندوه خشم را کشته و اینجا آنقدر شب است که چیزی در این عکس پیدا نیست شاید تو راست می‌گفتی انسان یا باید از زمین بنویسد یا از آسمان.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
Δ
تمامی حقوق برای نشریه الفما و استودیو خلاقیت و ارتباطات بصری ویرا (www.veeradesign.com) محفوظ است . هرگونه استفاده از محتوی سایت: متن ها، تصاویر، آثار هنری فقط با اجازه رسمی از الفما و صاحب اثر مقدور است.
